Wat ergernis aan dominante mensen je te vertellen heeft

Erger jij je aan mensen die hun mening luid kenbaar maken, die veel ruimte innemen, aandacht opeisen en hun zin doordrijven? Dat is interessant. Ik ga het niet hebben over die ‘ergerlijke’ personen, maar over de ergernis van jou (en van mij). Door achter de ergernis te kijken laat ik je zien wat het je te vertellen en te leren heeft.

Laten we om te beginnen die ongelooflijk dominante types eens voor de geest halen. Je kent ze ongetwijfeld, mensen die zichzelf geweldig vinden en zich overal en altijd luid laten horen en zien. Heb je ze in jouw vrienden of familiekring? Kom je ze tegen tijdens workshops, in Whatsapp-groepen, op Social Media of op tv? Mensen die hun prestaties en meningen opblazen en breed uitmeten. Zie je iemand voor je? Die ene waar jij je groen en geel aan ergert. Herinner je je nog iets wat onlangs gebeurd is wat jouw afkeer oproept?

Mooi! Houd je irritatie hierover vast. Wakker het zelfs aan, maak het groter. Voel je de afkeer in je? Ben je daar? Oké.

Je bent jaloers.

“Echt niet!”
Echt wel!

Je bent jaloers omdat je in de ander iets ziet waar je zelf naar verlangt.

'Dat kinderachtige geschreeuw om aandacht, zo overdreven showen hoe geweldig ze zichzelf vindt, geen ruimte voor anderen maken, niet zien wat anderen hebben te bieden, die arrogantie? daar walg ik van!' denk je wellicht.

Jezelf vastzetten in onvrede en frustratie

Dat heb ik in ieder geval lang gedacht. Ik wenste dat er een wereld was waarin ook ruimte werd gemaakt voor rustige introverte mensen, voor wat zij hebben te bieden. En dat die arrogante, luidruchtige, dominante mensen zouden inzien dat zij doordat ze zo vervuld van zichzelf zijn (of niet durven toegeven dat ze ook kwetsbaar en onzeker zijn) zichzelf overschreeuwen. Zo zullen ze nooit ervaren wat ik hen met mijn sensitieve aard heb te bieden. Maar, zo zijn en doen als zij: NOOIT van mijn leven!

Zo hield ik mezelf vast op deze plek van onvrede en frustratie. Als de wereld maar zou veranderen, als de wereld plaats zou maken voor mij, als die mensen met hun grote mond zich eens inhielden. Als, als, als. Opdat ik niet hoefde te veranderen.

Regelmatig liep ik rond met dergelijke boze verhalen in mijn hoofd. Soms, als mijn ergernis iemand in mijn nabije omgeving betrof door wie ik me weggeduwd voelde, kreeg ik er een rothumeur van, sliep slecht of snauwde mijn zoon af omdat hij bijvoorbeeld zijn beker tot over de rand toe volgoot. Want wie moest dat weer opruimen..?!

Inmiddels weet ik dat toegeven dat ik jaloers ben elke keer weer de eerste stap is naar het loslaten van al die bonkige oordelen.

Ergernis verhult jaloezie en dat verhult verlangen

Toegeven dat je jaloers ben heeft je veel te bieden. Het toont je welke delen van jezelf je niet leeft. Dit zijn delen die je ooit diep hebt weggestopt, omdat het toen niet veilig was om zo te zijn, of omdat het niet mogelijk was in de situatie waarin je leefde om jouw verlangens te verwerkelijken.

Dat was toen, en nu is nu. Stop ermee je jaloezie onder het kleed te vegen. Leg het op tafel, onderzoek het met een open blik en je zult zien dat het minder afschuwelijk is dan je misschien denkt.

Waar raakt jouw jaloezie aan? Je hoeft je niet precies te gaan gedragen zoals die mensen doen die jij zo vreselijk vindt, maar wees eerlijk tegen jezelf: Wat zou jij zielsgraag willen als je het niet zo eng zou vinden? Wil jij ook wel eens een keer in het middelpunt van de aandacht staan? Zou je willen shinen? Wil jij jouw ervaring en kennis laten horen? Jouw oordelen, mening of visie uitspreken? Dat mensen om jouw grappen lachen? Wil je laten horen hoe goed jij zingt? of verlang je te kunnen zingen? Ik roep maar wat. Wat zou jij willen? Waarin houd jij jezelf terug? wat doe je niet wat je wel zou willen doen?

Wat ligt er verborgen in jouw ergernis over deze mensen die zo makkelijk ruimte innemen en aandacht krijgen?

Wil je aan de zijlijn blijven staan?

Wat vertel je jezelf hierover? Dat jij dat niet kunt of niet mag? Dat je te zwak bent, dat je anders bent, mensen jou niet begrijpen, dat je te bang bent? Wat vertel jij jezelf opdat je niet hoeft te doen waar je naar verlangt? Angst om te falen? Angst om afgewezen te worden?

Alles wat je niet probeert mislukt. Blijf je aan de zijlijn staan? Als jij niet leeft en doet waar je in jouw hart naar verlangt, dan verlaat je jezelf. Feitelijk wijs je jezelf dan af.

Besluit om angst niet langer jouw leven te laten leiden. Je angst hoeft niet eerst te verdwijnen voordat je stappen gaat nemen. Doe het mét de angst. Ik ben bang, en ik doe het toch. Dat is moedig

Geef jezelf toestemming om ‘dominant’ te zijn

Waarom wachten tot anderen ruimte voor je maken! Maak ruimte voor jezelf. Stop met je te ergeren aan dominante mensen. Leer van hen. Verhef je stem als dat nodig is. Zeg wat je zeggen wilt, ook als je bang bent dat anderen je dan niet meer aardig zullen vinden. Deel wat jij hebt te geven en wacht niet totdat je het perfect kunt verwoorden, totdat je het zonder trillende stem of een rood hoofd kunt doen. Doe wat jij wilt doen! Wacht niet op toestemming. Geef jezelf die toestemming. Grijp je kans en je zult geen spijt krijgen van wat had kunnen zijn.

Wil je begeleiding in dit proces, omdat deze stappen nu te groot voor je zijn om alleen te nemen? Neem contact op met mij voor een kennismaking of gratis sessie.