4 vragen om je te bevrijden van pijnlijke gedachten.

Stress, onrust, boosheid en slapeloze nachten worden niet veroorzaakt door de mensen in ons leven, maar doordat we onze gedachten over hen, en over onszelf, geloven. Echt waar. Als je bereid bent je gedachten aan onderstaand onderzoek te onderwerpen dan laten zorgen en pijn je los. Aan de hand van een van mijn hardnekkige en pijnlijke gedachten laat ik je zien hoe dit onderzoek gaat. Daarna kun je het toepassen op jouw gedachten om jezelf vrij te maken.

De eerste jaren na onze scheiding was het contact met de vader van mijn zoon stroef en conflictueus. “Hij moet eens normaal doen en mij waarderen voor wat ik doe!” dreunde het vaak in mijn hoofd. Dat vertelde ik hem ook. Hij dacht daar anders over. Ik leed onder ons contact: bang voor meer conflicten en gefrustreerd over ons moeizame co-ouderschap. Alles wat ik ondernam om de situatie tussen ons te veranderen mislukte. Ik zat vast, dacht ik. Totdat ik leerde mijn gedachten over hem en over onze relatie te onderzoeken. Daarmee hervond ik mijn vrijheid en leerde ik hem vrij te laten.

Vier vragen over de gedachte

Het eerste wat je doet als je je gedachten wilt onderzoeken is ze opschrijven. In het geval van mijn ex-man had ik behoorlijk wat oordelen. Voor het onderzoek kies je een van die gedachten, bijvoorbeeld degene die het meest prominent in je hoofd aanwezig is. Bij mij was dat toen: “Hij moet eens normaal doen en mij waarderen voor wat ik allemaal doe.” Daarover beantwoord je vervolgens vier vragen.

1. Is het waar?

Er komt boosheid in mij omhoog: Ja, zeker is het waar! Dat gedrag van hem kan écht niet!

2. Weet ik absoluut zeker dat het waar is?

Ik zoom wat uit en kijk naar wat ik denk. Nou…..absoluut zeker? Nee. Het zou fijn zijn, dat wel, maar 'moeten'... dat niet.

3. Hoe voelt het als ik denk dat hij normaal moet doen en mij moet waarderen en hij doet dat niet?

Dat is geen moeilijke vraag, want dit denk ik heel vaak en het gevoel is me bekend. Ik krijg er een bonkend hoofd van, voel me benauwd. Het doet pijn.

4. Stel dat deze gedachte nooit in mij op zou komen, hoe zou dat voor me zijn?

Terwijl ik me dit voorstel is het alsof er een last van me afvalt. Spanning trekt weg uit mijn gezicht. Ineens verbreedt mijn aandacht zich en hoor ik een vogel in de tuin fluiten.

Deze gedachte over wat mijn ex-man eens zou moeten doen maakt dat ik me beroerd voel, en het vrij zijn van die gedachte maakt dat ik me licht voel.

Kan het omgekeerde ook waar zijn?

De volgende stap is dat ik de gedachte omkeer op drie manieren. Het is aan mij om bewijzen te vinden voor deze omkeringen.

Mijn ex-man hoeft niet normaal te doen en mij te waarderen voor wat ik allemaal doe.

Tja, wat is normaal? Hij doet wat hij doet, wat hij wil. Daar ga ik niet over. Ik kan een ander niet dwingen. Ik wil ook niet dat een ander mij ergens toe dwingt. Hij hoeft mij niet te waarderen, want dat doet hij niet, althans niet zoals ik dat verlang. Dat is de realiteit. Als ik eerlijk ben met mezelf, dan weet ik dat ik niet afhankelijk ben van zijn waardering. Ook al gedraag ik me alsof dat wel zo is.

Het nadenken over deze omkering maakt me rustig. Ik kom meer tot mezelf als ik dit tot me door laat dringen. Als hij mij niet hoeft te waarderen en niet 'normaal' hoeft te doen, dan hoef ik daar ook geen energie meer in te steken.

Ik moet eens normaal doen en mijn ex-man waarderen voor wat hij allemaal doet.

Ik vermoed dat hij het hier helemaal mee eens is. Het is eigenlijk meer dan een vermoeden: dit is wat hij regelmatig tegen mij heeft gezegd. Dat maakt dat ik niet zo'n zin heb om hier bewijzen voor te zoeken. Alsof hij dan gelijk heeft en ik niet. Ik zie het blijkbaar als een strijd. Gelukkig herinner ik me weer dat dit onderzoek ertoe dient mij vrijheid te geven. Dus, oké even diep ademhalen. Kan dit ook waar zijn?

Ja. Het is niet normaal dat ik soms zo boos word. Het is niet handig voor ons contact. En dat ik me zo bezig houd met hoe hij over mij oordeelt vind ik ook niet normaal. Nu ben ik van hem gescheiden en ben ik in mijn hoofd nog steeds met hem samen. Bovendien doet hij ook van alles voor onze zoon. Het is 'onze' zoon; we zijn samen zijn ouders. Hij is zijn vader en geeft hem wat hij nodig vindt. Ook al is het niet altijd wat ik wenselijk vind. Laat ik hem waarderen en mijn negatieve opmerkingen achterwege laten. Dat wil ik immers ook dat hij bij mij doet. Laat ik daar zelf mee beginnen.

Ik moet normaal doen en mezelf waarderen voor wat ik allemaal doe.

Ja, ik moet normaal doen. Laat ik eens stoppen met het bedelen om waardering van anderen. Bovendien, ik houd van mijn zoon, natuurlijk zorg ik voor hem. Daar hoeven anderen mij niet voor te waarderen. Naast dat het best wel zwaar is – hij heeft een verstandelijke beperking en heeft veel nabijheid nodig – vind ik het ook leuk. Inderdaad, laat ik mezélf eens gaan waarderen. Dat is wat ik werkelijk nodig heb, mijn eigen waardering. Daarnaast weet ik veel beter dan mijn ex-man wat ik allemaal doe. Mezelf waarderen, dat is míjn taak.

Na het onderzoeken van deze gedachten voel ik me rustiger en ruimer. De beklemming en heftige emoties doordat ik dacht dat mij iets werd aangedaan en ik niet kreeg waar ik recht op had zijn verdwenen.

Ik ben verantwoordelijk voor mijn gedachten

Inmiddels is mijn relatie met de vader van mijn zoon in rustig vaarwater beland. Daar heeft het onderzoeken van mijn gedachten over hem toe bijgedragen.

Heb jij ook last van oordelen over anderen? Van die gedachten die maar in je hoofd blijven rondspoken? Ga aan de slag met dit onderzoek. Hier kun je het werkblad Oordeel-over-je-naaste downloaden. Dit blad is behulpzaam om ermee aan de gang te gaan. Kijk hoever je komt en wat het je oplevert. Laat me hieronder weten hoe dit is gegaan.

Deze vragen en omkeringen zijn in staat je leven diepgaand te veranderen. Het is ontwikkeld door Byron Katie. Soms heb je wat hulp nodig om je dit onderzoek eigen te maken. Mocht dat het geval zijn, dan kun je contact met me opnemen.