De weg naar binnen; de weg naar mezelf.

‘Ik weet het niet,’ is het schijnbaar onbenullige zinnetje dat lang een rode draad in mijn leven is geweest. Ik wist niet wie en hoe ik was en zeker niet wat ik wilde of zou kunnen doen. Daarom ging ik op zoek naar houvast, buiten mij. Daar is het niet te vinden, weet ik inmiddels. De weg naar mezelf gaat naar binnen.

Als puber was ik erg onzeker. In ons boerengezin was ik een buitenbeentje. Ik voelde me onveilig en ongewenst. Ik had eetproblemen en straatangst. Na het atheneum had ik nauwelijks een idee wat ik aan moest met de rest van mijn leven. Met omzwervingen ben ik afgestudeerd als sociaal wetenschapper (Vrouwenstudies). Ik maakte enkele tentoonstellingen. Dat lag me goed. Ik vond het leuk en best boeiend. Maar waar mijn hart nou lag?


Op weg naar heelwording

Ik kreeg een chronische ziekte, trouwde en werd zwanger. Enige dagen na zijn geboorte bleek dat onze zoon downsyndroom heeft. Zijn komst en mijn leven met hem heb ik gehoord als een oproep om mijn verlangen naar heelwording serieus te nemen. Spiritualiteit en bewustwording waren al vroeg in mijn jeugd aanwezig. Vanaf dit moment werd het urgent.

Als ik in de ogen van mijn zoon keek en zijn levendige lijfje in mijn armen koesterde, zag en voelde ik dat wij in wezen niet verschillen, dat we één zijn. Tegelijkertijd worstelde ik met zijn beperkingen en wat het betekende voor de rest van mijn leven en voor mijn identiteit. Ik begon met mediteren. Gaandeweg de jaren heb ik meer gedaan, veel meer.

Inmiddels is dat ‘goddelijke joch’ achttien. In deze afgelopen jaren met hem heb ik veel ervaren, doorvoeld en geleerd. Het pad om mijn Ware Zelf te leren kennen was lang en hobbelig. Soms raakte ik de weg kwijt, althans zo leek het. Daardoor kwam ik nog eens ergens.


Er is een andere manier

Vijf jaar geleden vond Een Cursus in Wonderen mij. Deze spirituele weg brengt mij in contact met werkelijk geluk, met licht, zachtheid en vreugde. De omkering kwam vooral door de workshops en de coachopleiding van het ICU, School voor transpersoonlijke groei en coaching.

Onder de bezielende en liefdevolle leiding van Paul Goudsmit en Jane Tipping leerde ik de principes van ‘de Cursus‘ echt in de praktijk toepassen, eerst in mijn eigen leven en later ook in sessies met cliënten. Bij Paul en Jane heb ik werkelijk ervaren dat iedereen belangrijk en waardevol is en dat er niets is om je voor te schamen.


Nederigheid en ontzag

Het zinnetje ‘Ik weet het niet,’ heeft inmiddels een andere betekenis gekregen. ‘Ha gelukkig, ik herinner me weer dat ik het niet weet en dat ik het ook niet hoef te weten.’ Dat is niet mijn taak. ‘Ik weet het niet,’ helpt mij me te openen voor een grotere wijsheid dan ik bedenken kan. Het is een uiting van nederigheid en van ontzag. Het is verre van onbenullig om toe te geven dat ik het niet weet, want het opent de weg voor leven en liefde dat door mij stromen wil.

Wil jij je ook meer openen voor liefde in jezelf? Ik begeleid je daar graag bij. Ben je benieuwd wat ik voor je zou kunnen betekenen? boek een gratis sessie.

Vorige
Vorige

Hoe je jaloezie kunt gebruiken om jezelf beter te leren kennen.

Volgende
Volgende

Stil worden en innerlijk luisteren